ECRE is currently working on redeveloping the website. Visitors can still access the database and search for asylum-related judgments up until 2021.
Polska - Wyrok WSA w Warszawie, z 1 września 2011, V SA/Wa 351/11
Country of Decision:
Country of Applicant:
Date of Decision:
01-09-2011
Citation:
V SA/Wa 351/11
Court Name:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Keywords:
Relevant Legislative Provisions:
European Union Law > EN - Asylum Procedures Directive, Council Directive 2005/85/EC of 1 December 2005 > Art 23
European Union Law > EN - Asylum Procedures Directive, Council Directive 2005/85/EC of 1 December 2005 > Art 25
European Union Law > EN - Asylum Procedures Directive, Council Directive 2005/85/EC of 1 December 2005 > Art 32
Council of Europe Instruments > EN - Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms > Article 8
Council of Europe Instruments > EN - Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms > Article 15
European Union Law > EN - Qualification Directive, Directive 2004/83/EC of 29 April 2004 > Art 2
European Union Law > EN - Qualification Directive, Directive 2004/83/EC of 29 April 2004 > Art 4
European Union Law > EN - Dublin II Regulation, Council Regulation (EC) No 343/2003 of 18 February 2003 > Article 8
European Union Law > EN - Dublin II Regulation, Council Regulation (EC) No 343/2003 of 18 February 2003 > Article 15
European Union Law > EN - Asylum Procedures Directive, Council Directive 2005/85/EC of 1 December 2005 > Art 25
European Union Law > EN - Asylum Procedures Directive, Council Directive 2005/85/EC of 1 December 2005 > Art 32
Council of Europe Instruments > EN - Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms > Article 8
Council of Europe Instruments > EN - Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms > Article 15
European Union Law > EN - Qualification Directive, Directive 2004/83/EC of 29 April 2004 > Art 2
European Union Law > EN - Qualification Directive, Directive 2004/83/EC of 29 April 2004 > Art 4
European Union Law > EN - Dublin II Regulation, Council Regulation (EC) No 343/2003 of 18 February 2003 > Article 8
European Union Law > EN - Dublin II Regulation, Council Regulation (EC) No 343/2003 of 18 February 2003 > Article 15
National / Other Legislative Provisions:
Poland - Ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Act on granting protection to foreigners in the territory of the Republic of Poland) - Art 19 § 1(1)
Poland - Ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Act on granting protection to foreigners in the territory of the Republic of Poland) - Art 20 § 1(1)
Poland - Ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Act on granting protection to foreigners in the territory of the Republic of Poland) - Art 40 § 1(2)
Poland - Ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Act on granting protection to foreigners in the territory of the Republic of Poland) - Art 48 § 2
Poland - Kodeksu post powania administracyjnego (Code of Administrative Procedure) - Art. 7
Poland - Kodeksu post powania administracyjnego (Code of Administrative Procedure) - Art. 77
Poland - Kodeksu post powania administracyjnego (Code of Administrative Procedure) - Art. 105
Poland - Kodeksu post powania administracyjnego (Code of Administrative Procedure) - Art. 136
Poland - Kodeksu post powania administracyjnego (Code of Administrative Procedure) - Art. 138
Poland - Ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Act on Proceedings before Administrative Courts) - Art 145
Poland - Ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Act on granting protection to foreigners in the territory of the Republic of Poland) - Art 20 § 1(1)
Poland - Ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Act on granting protection to foreigners in the territory of the Republic of Poland) - Art 40 § 1(2)
Poland - Ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Act on granting protection to foreigners in the territory of the Republic of Poland) - Art 48 § 2
Poland - Kodeksu post powania administracyjnego (Code of Administrative Procedure) - Art. 7
Poland - Kodeksu post powania administracyjnego (Code of Administrative Procedure) - Art. 77
Poland - Kodeksu post powania administracyjnego (Code of Administrative Procedure) - Art. 105
Poland - Kodeksu post powania administracyjnego (Code of Administrative Procedure) - Art. 136
Poland - Kodeksu post powania administracyjnego (Code of Administrative Procedure) - Art. 138
Poland - Ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Act on Proceedings before Administrative Courts) - Art 145
Printer-friendly version
PDF version
Headnote:
W toku postępowania statusowego, organy
administracyjne powinny wyjaśnić z jakich względów mąż cudzoziemki otrzymał w ochronę w innym kraju. Te same okoliczności powinny być tak samo oceniane w obydwu państwach.
Brak jakichkolwiek racjonalnych powodów dla których należałoby różnicować sytuację prawną dwóch osób tylko dlatego, że starały się one o nadanie statusu uchodźcy w dwóch różnych demokratycznych i przestrzegających prawa człowieka państwach.
Facts:
R.K. obywatelka Federacji Rosyjskiej złożyła wniosek o nadanie statusu uchodźcy obejmujący ją i jej małoletnie dzieci. Podała, że w Czeczenii skąd pochodzi brak jest warunków do życia, a 2 lata temu jej mąż został zabrany przez nieznane osoby, mocno pobity i w wyniku tego jest chory, był również prześladowany. Poza tym brak jest w Czeczenii miejsc pracy. W 2007 mąż Cudzoziemki zaginął i dopiero w trakcie postępowania dowiedziała się, że przebywa w Norwegii. Urząd ds. Cudzoziemców wszczął procedurę dublińską zwracając się do Norwegii o przejęcie odpowiedzialności za rozpatrzenie wniosku, władze norweskie odmówiły jednak połączenia Cudzoziemki z mężem, proponując, aby połączenie rodziny nastąpiło w Polsce. Małżeństwo odrzuciło jednak tę propozycję. Organ I instancji odmówił cudzoziemce ochrony. Po otrzymaniu decyzji cudzoziemka wraz z dziećmi nielegalnie wyjechała do Norwegii, skąd następnie została deportowana do Polski. Po rozpatrzeniu odwołania Rada ds. Uchodźców wydała decyzję negatywną. Bezpośrednio po umieszczeniu cudzoziemki w ośrodku strzeżonym złożyła ona ponownie wniosek o status uchodźcy, w którym wskazała, że pragnie połączyć się z mężem w Norwegii, dodała tez, że brat męża był bojownikiem i został zabity w 2007 r. Władze norweskie po raz drugi odmówiły połączenia R.K. z mężem. Urząd ds. Cudzoziemców umorzył postępowanie z uwagi na niedopuszczalność wniosku.
Po uzyskaniu informacji o tym, że mąż Cudzoziemki otrzymał w Norwegii status uchodźcy, Urząd ds. Cudzoziemców po raz trzeci zwrócił się do tamtejszych władz o przejęcie odpowiedzialności i otrzymał kolejną odmowę.
Rada ds. Uchodźców podtrzymała decyzję o umorzeniu postępowania, ze względu na fakt, że wniosek oparty był na tych samych podstawach. Rada podkreśliła, że cudzoziemka jednoznacznie oświadczyła, że nie widzi możliwości zamieszkania wraz z rodziną w Polsce. Wydalenie nie naruszy życia rodzinnego, jako że dzieci będą deportowane wraz z matką. Ewentualne roszczenia cudzoziemka i jej mąż powinni kierować do władz norweskich.
Na decyzję Rady Cudzoziemka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosząc o uchylenie negatywnych decyzji.
Decision & Reasoning:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przychylił się do skargi cudzoziemki.
Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem Rady, jakoby nowy wniosek oparty był na tych samych podstawach. Nową okolicznością był bowiem fakt, że mąż cudzoziemki uzyskał status uchodźcy w Norwegii. Według Sądu obowiązkiem organu było wyjaśnienie czy podstawą udzielenia mu ochrony były takie same okoliczności jakie wskazywała cudzoziemka. W tym celu należało rozważyć potrzebę przesłuchania męża skarżącej oraz uzyskania od władz norweskich informacji co do treści wyjaśnień jakie składał on w trakcie postępowania.
Sąd podkreślił, ze gdyby okazało się, że w wyjaśnieniach tych wskazano identyczne okoliczności, jakie podawała cudzoziemka we własnej sprawie to trudno byłoby obronić tezę, że powinny mieć one odmienne znaczenie dla organów norweskich i polskich. A zatem, to co było podstawą udzielenia ochrony w Norwegii powinno być również podstawą udzielenia takiej samej ochrony w Polsce. Brak bowiem jakichkolwiek racjonalnych powodów, dla których należałoby różnicować sytuację prawną tych osób tylko dlatego, że starały się one o nadanie statusu uchodźcy w dwóch różnych demokratycznych i przestrzegających praw człowieka państwach.
Z tych powodów Sąd uchylił decyzję Rady.
Outcome:
Sąd uchylił zaskarżoną decyzję.
Observations/Comments:
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał jednoznacznie, że wskazywane przez cudzoziemca powody do nadania statusu uchodźcy powinny być oceniane w ten sam sposób we wszystkich demokratycznych i przestrzegających praw człowieka państwach. Oznacza to zarazem, że w przypadku członków najbliższej rodziny, nadanie statusu uchodźcy jednemu z nich powinno być traktowane jako bardzo istotna okoliczność, w postępowaniach dotyczących pozostałych członków rodziny.
Other sources cited:
General reference to the Convention on the Rights of the Child.
