Polska- Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, 16 maja 2013, IV SA/Wa 2684/12

Sąd oddalił skargę uznając prawidłowość rozstrzygnięcia Rady ds. Uchodźców. Sąd wskazał, że cudzoziemca pozbawia się ochrony uzupełniającej w przypadku gdy okoliczności z powodu których była udzielona, przestały istnieć lub zmieniły się w taki sposób, że ochrona nie jest już wymagana. Odnośny przepis warunkuje dwie niezależne przesłanki uzasadniające cofnięcie tej ochrony. Po pierwsze jest nią ustanieokoliczności, które spowodowały udzielenie takiej ochrony, po drugie natomiast zmiana takowych okoliczności, przy czym zmiana ta ma być na tyle znacząca i długotrwała, że dalsza obawa cudzoziemca przed doznaniem poważnej krzywdy nie jest uzasadniona.

Sąd wziął pod uwagę, że Cudzoziemka samodzielnie wyjechała do kraju pochodzenia, gdzie urodziła czwarte dziecko, a po 3 latach zamieszkiwania uzyskała dla siebie i dzieci paszporty w oparciu o które opuściła następnie bez przeszkód kraj pochodzenia i wjechała na terytorium Polski.

Sąd zaznaczył, że gdyby  w kraju pochodzenia ponownie zostało zagrożone jej prawo do życia, wolności i bezpieczeństwa osobistego, gdyby została narażona bądź doznała tortur, nieludzkiego i poniżającego traktowania lub karania wówczas byłyby podstawy do twierdzenia, że okoliczności z powodu których otrzymała ochronę prawną nadal istnieją. W ocenie Sądu organ jednak w wystarczającym zakresie wykazał, że bytność skarżącej w kraju pochodzenia niezakłócona w żaden sposób świadczy, że sytuacja w tej części świata jest na tyle ustabilizowana, że nie powoduje żadnych zagrożeń dla życia i zdrowia mieszkańców.

Co prawda sytuacja jest nadal niestabilna jednak nie można mówić o konflikcie zbrojnym, który stanowiłby zagrożenie dla całej populacji ani o masowym stosowaniu terroru czy prześladowań wobec osób cywilnych. Na tej podstawie Sąd doszedł do wniosku, że nastąpiła zmiana okoliczności, które warunkowały przyznanie ochrony uzupełniającej.

Sąd odniósł się też do argumentu Cudzoziemki, że fakt uzyskania przez jej męża odrębnej decyzji o ochronie uzupełniającej uzasadnia objęcie ją taką samą ochroną. Cudzoziemka dowodziła, że status członka rodziny objętego wnioskiem jest pochodną statusu przyznanego wnioskodawcy, co oznacza, że powinna zachować ochronę uzupełniającą, jak ma miejsce to w wypadku męża, na zasadzie jedności rodziny. Sąd zaznaczył jednak, że Cudzoziemka swoim zachowaniem sama zdecydowała, że nie będzie z ochrony udzielonej jej przez państwo polskie korzystać. Instytucja ochrony uzupełniającej nie może natomiast być realizowana niezgodnie z celem jej ustanowienia. Nie może bowiem stanowić prawa porównywalnego choćby z prawem uzyskania zgody na pobyt czasowy czy na osiedlenie się. Cudzoziemka może natomiast powoływać się na zasadę jedności rodziny w innych procedurach legalizacyjnych.