You are here
Home ›Polska –Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, 20 kwietnia 2017, IV SA/Wa 606/17
Poland - 2. Art. 331 of the Law of 12 December 2013 on foreigners (Dz. U. z 2016 r. poz. 1990 z późn. zm.).
Wniosek o wstrzymanie wykonywania decyzji, zawarty w skardze na decyzję w przedmiocie zobowiązania do powrotu i zakazie ponownego wjazdu na terytorium RP i innych państw obszaru Schengen, powinien zostać uwzględniony, ze względu na zasadność pozostania skarżącej w Polsce do czasu zakończenia postępowania sądowoadministracyjnego. Na mocy art. 61 § 3 PPSA, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonywania w całości lub w części zaskarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane.
W grudniu 2016 Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców wydał decyzję zobowiązującą I.A., obywatelkę [...], do powrotu do kraju pochodzenia i zakazującą I.A. ponownego wjazdu na terytorium RP i innych państw obszaru Schengen.
12 stycznia 2017 r. I.A złożyła na decyzję Szafa Urzędu do Spraw Cudzoziemców skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. I.A. uzasadniła, że wykonanie decyzji o zobowiązaniu jej do powrotu przed wydaniem orzeczenia przez Sąd wiązałoby się dla niej z nieodwracalnymi skutkami.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowił wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców, uznając za zasadne pozostanie Cudzoziemki w Polsce do czasu zakończenia toczącego się postępowania sądowoadministracyjnego.
Sąd zauważył, że wniesienie skargi na decyzję administracyjną nie wstrzymuje jej wykonania, jednak na mocy art. 61 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, na wniosek skarżącego możliwe jest wydanie postanowienia o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności. Sąd podkreślił jednak, że instytucja ta ma wyjątkowy charakter i może być zastosowana jedynie w przypadku zaistnienia enumeratywnie wymienionych w art. 61 § 3 przypadków, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby decyzja została wykonania.
Powołując się na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd zaznaczył, że „wyjazd cudzoziemca z Polski przed rozpoznaniem sprawy przez Sąd, pozbawia go nie tylko możliwości osobistego uczestnictwa w postępowaniu sądowym, ale także sprawia, że w razie ewentualnego uwzględnienia skargi, udzielona cudzoziemcowi ochrona sądowa może okazać się iluzoryczna.” Wstrzymanie wykonania decyzji nakazującej opuszczenie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zostało uzasadnione realizacją standardów rzetelnej procedury, poprzez możliwość osobistego uczestnictwa w postępowaniu sądowym oraz możliwość skorzystania z prawa do sądu. Sąd podkreślił, że w wypadku wykonania powyższej decyzji, w razie ewentualnego uwzględnienia jej skargi, Cudzoziemce nie mogłaby zostać już udzielona ochrona międzynarodowa zgodnie z Konwencją Genewską.
Sąd powołał się również na art. 331 ust. 1 Ustawy o cudzoziemcach, wedle którego termin wykonania decyzji o zobowiązaniu do powrotu przedłuża się do dnia wydania przez wojewódzki sad administracyjny postanowienia w sprawie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji. Na mocy powyższego przepisu cudzoziemiec, który wraz ze skargą na decyzję złożył wniosek o wstrzymanie jej wykonania, automatycznie podlega ochronie tymczasowej do momentu rozpatrzenia wniosku o wstrzymanie decyzji
Zważając na powyższe kwestie faktyczne i prawne, Sąd uznał, że wykonanie zaskarżonej decyzji groziłoby niebezpieczeństwem spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z tych względów Sąd uwzględnił wniosek Cudzoziemki.
Wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
This case summary was written by Brenda Efurhievwe, BPTC student at BPP University.
Poland - Decision of the Supreme Administrative Court of 4 September 2015, sygn. akt II OZ 816/15 sygn. akt II OZ 907/15 – niepubl
Poland - Supreme Administrative Court,14 December 2005, II OZ 1330/05