Ελλάδα – Ειδική Επιτροπή Προσφυγών, 20 Ιούνιος 2012, H.K. κατά Γενικού Γραμματέως Υπουργείου (πρώην) Δημόσιας Τάξης, αρ. φ. 95/48882

Country of Decision:
Country of Applicant:
Date of Decision:
20-06-2012
Citation:
Αριθμός Απόφασης 95/48882
Court Name:
3η Ειδική Επιτροπή Προσφυγών, Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη,
National / Other Legislative Provisions:
Greece - Σύμβαση της Γενεύης 1951 Νομοθετικό Διάταγμα 3989/1959 (Geneva Convention 1951 Legislative Decree)
Greece - Προεδρικό Διάταγμα 96/2008 (Presidential Decree)
Greece - Presidential Decree No. 114/2010 entitled 'Refugee status: single procedure for foreigners and stateless persons'
Greece - Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (νόμος 2690/ 1999) (Administrative Procedure Code)
Greece - Minister for Citizen Protection No. 5401/3-359096 (Gov. 285/13.6.2012 vol. YODD)
Printer-friendly versionPrinter-friendly versionPDF versionPDF version
Headnote: 

Αναγνώριση της ιδιότητας του πρόσφυγα κατά το άρθρο 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης για λόγους θρησκευτικών πεποιθήσεων.

Ειδικότερα, κρίνεται ότι συνιστούν δίωξη κατά την έννοια του άρθ. 1Α(2) της Σ.τ.Γ. με φορέα δίωξης το κράτος, η σύλληψη και οι βασανισμοί που υπέστην ο προσφεύγων τόσο από το πατέρα του όσο και από τις κρατικές αρχές λόγω της χριστιανικής πίστης του, ο κίνδυνος εκτέλεσης για αποστασία λόγω και της βάπτισής του στην Ελλάδα και σε κάθε περίπτωση ο κίνδυνος περαιτέρω σύλληψης και κακομεταχείρισης σε περίπτωση επιστροφής στο Ιράν.  Επιπροσθέτως συνιστά παραβίαση της θρησκευτικής ελευθερίας η αναγκαστική απόκρυψη των θρησκευτικών πεποιθήσεων ή/και η διακήρυξη πίστης σε άλλη θρησκεία  για την αποφυγή διώξεων ή/και αποστέρησης βασικών δικαιωμάτων κατά το άρθ. 9 ΕΣΔΑ καθώς και σχετική νομολογία του ΕΔΔΑ.

Facts: 

Ο προσφεύγων είναι πολίτης Ιράν, πριν διαφύγει από τη χώρα του και παράλληλα με τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Τεχεράνης εργαζόταν στο Υπουργείο Πληροφοριών και Ασφάλειας ενώ ο πατέρας του εργάζεται επίσης στο ίδιο Υπουργείο και συγκεκριμένα στο στρατιωτικό σώμα των Φρουρών της Επανάστασης (Sepah). Ο προσφεύγων προσηλυτίστηκε στο χριστιανισμό από συμφοιτητές του στο Ιράν γεγονός που έγινε αντιληπτό πρώτα από την οικογένεια του, με αποτέλεσμα να υποστεί βάναυση και εξευτελιστική μεταχείριση καταρχάς από τον πατέρα και τον αδελφό του που έφτασε στο σημείο να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του-ξυλοδαρμοί, πρόκληση εγκαυμάτων με πυρωμένο σίδερο, καυτό νερό και τσιγάρα- κατά τη διάρκεια φυλάκισης στο υπόγειο του σπιτιού τους.  Η οικογένειά του τον αποκήρυξε και τον παρέδωσε στις αρχές του Ιράν οπότε κρατήθηκε στα κρατητήρια του Υπουργείου Δικαιοσύνης όπου υπέστην περαιτέρω βασανισμούς επί 20 ημέρες ενώ στη συνέχεια παραδόθηκε στον πατέρα του, μέλος των Φρουρών της Επανάστασης, και φυλακίστηκε στο υπόγειο του σπιτιού τους. Κατάφερε να δραπετεύσει  με τη βοήθεια της αδελφής του η οποία γνώριζε ότι οι γονείς του σκόπευαν να τον σκοτώσουν και στην συνέχεια διέφυγε από τη χώρα με τη βοήθεια ενός χριστιανού ιερέα. Στην Ελλάδα υπέβαλε αίτηση ασύλου ενώ βαπτίστηκε χριστιανός  το 2003.  Το 2005 ο προσφεύγων έφυγε παράνομα από τη Ελλάδα για την Αγγλία φοβούμενος τον αδελφό του ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα για να τον ψάξει. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα ενεπλάκη σε χρήση ναρκωτικών ωστόσο από το 2012 εντάχθηκε σε θεραπευτικό πρόγραμμα  απεξάρτησης. Επί της αιτήσεως ασύλου του εκδόθηκε η υπ’αρίθμ. 95/48882 από 18.7.2004 απορριπτική απόφαση του γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως κατά της οποίας ήσκησε προσφυγή η οποία εξετάστηκε στις 5.3.2012.

Decision & Reasoning: 

Η Επιτροπή  αναγνώρισε ότι ο προσφεύγων υπάγεται στο καθεστώς του πρόσφυγα κατά το άρθρο 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης για λόγους θρησκευτικών πεποιθήσεων.

Αξιολογώντας την αξιοπιστία του προσφεύγοντος η επιτροπή κρίνει ότι οι ισχυρισμοί του πιθανολογούνται ισχυρώς ως αληθείς. Εκτιμά ως ειλικρινή την στροφή του προσφεύγοντα στον χριστιανισμό και ως αληθείς τους ισχυρισμούς του για σύλληψη και βασανισμό λόγω των θρησκευτικών του πεποιθήσεων.

Επίσης πιθανολογεί  ως αληθή τον ισχυρισμό του ότι ο αδελφός του ήρθε στην Ελλάδα για να τον ψάξει δεδομένου ότι υπάρχουν αναφορές σε έγκυρες πηγές για εκφοβισμό των μελών της ιρανικής διασποράς από τις ιρανικές αρχές.

Ως προς την νομική υπαγωγή και τη θεμελίωση του φόβου δίωξης η επιτροπή δέχεται ότι πληρούται τόσο το  υποκειμενικό στοιχείο του φόβου δίωξης καθώς ο προσφεύγων εξέφρασε απροθυμία του να υπαχθεί εκ νέου στην προστασία της χώρας του όσο και το αντικειμενικό στοιχείο αξιολογώντας τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντα σε συσχετισμό με το όλο πλαίσιο της σχετικής κατάστασης.

Για τη βασιμότητα του φόβου δίωξης η επιτροπή αναφέρεται στα πραγματικά περιστατικά που κρίνονται ως αληθή και συγκεκριμένα:

στο γεγονός ότι ο πατέρας του είναι μέλος του στρατιωτικού τμήματος των φρουρών της επανάστασης στο Υπουργείο Πληροφοριών του Ιράν.

στα  βασανιστήρια που υπέστην ο προσφεύγων τόσο από τον πατέρα του όσο και από τις κρατικές αρχές τα οποία επιβεβαιώνονται από σχετική ιατρική έκθεση

στην  δημόσια αλλαγή θρησκεύματος του προσφεύγοντα στην Ελλάδα που προκύπτει από σχετικό πιστοποιητικό βάπτισης το οποίο η  επιτροπή αξιολογεί επικουρικά.

Κατά την επιτροπή πιθανολογείται ευλόγως οι απόψεις του προσφεύγοντος να είναι γνωστές στις ιρανικές αρχές λόγω και της ιδιότητας του πατέρα του καθώς και της προηγούμενης σύλληψης.

Για τους ως άνω λόγους η Επιτροπή εκτιμά ότι ο προσφεύγων δεν θα μπορέσει να αποκρύψει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις σε περίπτωση επιστροφής στην χώρα του

Γίνεται αναφορά στη θανατική ποινή για αποστασία ή/και αθεΐα στο Ιράν καθώς και στις σοβαρές διακρίσεις και περιορισμούς που υφίστανται οι μη μουσουλμανικές μειονότητες.

Δημιουργείται έτσι η εύλογη πεποίθηση ότι σε περίπτωση επιστροφής στο Ιράν ο προσφεύγων θα υποστεί δίωξη λόγω της αλλαγής θρησκείας του και θα κινδυνέψει ακόμη και με εκτέλεση.

Ακόμη και αν  δεν επιβληθεί η θανατική ποινή θα κινδυνέψει με  σύλληψη και άλλες μορφές κακομεταχείρισης είτε από τον πατέρα του είτε από τις ιρανικές αρχές που συνιστούν δίωξη κατά την έννοια του Άρθρου 1Α(2) ενώ σε κάθε περίπτωση η μη διακήρυξη της πίστης του σε μία από τις επίσημες αναγνωρισμένες θρησκείες στο Ιράν θα οδηγήσει σε ανυπαρξία αναγνωρισμένου κοινωνικού status.

Η Επιτροπή κρίνει ότι η εξαναγκαστική απόκρυψη των θρησκευτικών πεποιθήσεων ή η διακήρυξη πίστης σε άλλη θρησκεία για την αποφυγή διακρίσεων ή/και τιμωρίας συνιστά παραβίαση της θρησκευτικής ελευθερίας σύμφωνα την ΕΣΔΑ.

Οι ως άνω πιθανολογούμενες βλάβες συνιστούν δίωξη για λόγους θρησκευτικών πεποιθήσεων κατά την έννοια του άρθρου 1Α(2 ) της Σύμβασης της Γενεύης. Φορέας δίωξης είναι το κράτος το οποίο όχι μόνο δεν προστατεύει επαρκώς τον προσφεύγοντα αλλά θεωρείται βέβαιο ότι θα προβεί σε διώξεις σε βάρος του μέχρι θανάτου.

Outcome: 

Η επιτροπή αναγνωρίζει ότι ο προσφεύγων υπάγεται στο καθεστώς του πρόσφυγα κατά το άρθρο 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης για λόγους θρησκευτικών πεποιθήσεων.

Observations/Comments: 

Σύνθεση Επιτροπής:

Α.Κ. υπάλληλος Υπουργείου Εσωτερικών, Πρόεδρος,

Β.Α. εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, αναπληρωματικό μέλος,

Σ.Α. νομικός, επιλεγμένος από το σχετικό κατάλογο που κατήρτισε η ΕΕΔΑ, αναπληρωματικό μέλος.

Other sources cited: 

– UN High Commissioner for Refugees, Guidelines on International Protection No. 6: Religion-Based Refugee Claims under Article 1A(2) of the 1951 Convention and/or 1967 Protocol relating to the Status of Refugees, 28 April 2004, HCR/GIP/04/06

– Home Office, Country of Origin Information Report: Iran, October 2004

– Home Office, Country of Origin Information Report: Iran, August 2010

– Home Office, Country of Origin Information Report: Iran, 28.6.2011

– Immigration and Refugee Board Of Canada, Iran, Treatment by Iranian authorities of relatives and persons who have left Iran and claimed refugee status, January 2010

– United states Commission on International Religious Freedom, USCIRF Annual Report 2010-Countries of Particular Concern: Iran, 29 April 2010

– Norwegian Country of Origin Information Centre (Land info),  “Christians and converts in Iran” 10.6.2009

– Human Rights Watch, “Evangelical Christians targets of serious persecution” 30.9.2011

Case Law Cited: 

ECtHR - Dimitras & Others v. Greece, Application Nos. 42837/06, 3269/07, 35793/07 and 6099/08