Ελλάδα - Ειδική Επιτροπή Προσφυγών, 22 Οκτώβριος 2012, A.G κατά Γενικού Γραμματέα του πρώην Υπουργείου Δημόσιας Τάξ, Αριθμός Απόφασης 95/56266

Country of Decision:
Country of Applicant:
Date of Decision:
22-10-2012
Citation:
Αριθμός Απόφασης 95/56266
Court Name:
3η Ειδική Επιτροπή Προσφυγών, Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη,
National / Other Legislative Provisions:
ICCPR - Art 17
ICCPR - Art 26
Greece - Σύμβαση της Γενεύης 1951 Νομοθετικό Διάταγμα 3989/1959 (Geneva Convention 1951 Legislative Decree)
Greece - Προεδρικό Διάταγμα 96/2008 (Presidential Decree)
Greece - Presidential Decree No. 114/2010 entitled 'Refugee status: single procedure for foreigners and stateless persons'
Greece - Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (νόμος 2690/ 1999) (Administrative Procedure Code)
Greece - Minister for Citizen Protection No. 5401/3-505553
Greece - Minister for Citizen Protection No. 4000/1/70-a (Gov. 1725/2.8.2011 B)
Greece - Αναγκαστικός Νόμος 389/1968 (Φύλλο Εφημερίδας Κυβερνήσεως 125 Τεύχος Α) (Emergency Act)
Printer-friendly versionPrinter-friendly versionPDF versionPDF version
Headnote: 

Ο προσφεύγων είναι ομοφυλόφιλος άντρας υπήκοος Ιράν, που απαρνήθηκε το Ισλάμ και τελεί υπό κατήχηση στο χριστιανικό καθολικό δόγμα.

Κρίθηκε ότι δε συντρέχει βάσιμος και δικαιολογημένος («αντικειμενικός») φόβος δίωξης του προσφεύγοντος βάσει αλλαγής θρησκευτικών πεποιθήσεων.

Σχετικά με τον κίνδυνο που σχετίζεται με το σεξουαλικό του προσανατολισμό, ο φόβος που εξέφρασε ο προσφεύγων κρίθηκε αντικειμενικός, ενώ η μη εξωτερίκευση του σεξουαλικού προσανατολισμού του προς αποφυγή του κινδύνου, κρίθηκε ότι θα αποτελούσε και από μόνης της σοβαρή βλάβη του δικαιώματος στο σεβασμό της ιδιωτικής ζωής και το δικαίωμά του να μην υποστεί διακρίσεις. Ως εκ τούτου του αναγνωρίστηκε στο πρόσωπό του η ιδιότητα του πρόσφυγα και του χορηγήθηκε καθεστώς διεθνούς προστασίας ασύλου.

Facts: 

Ο προσφεύγων είναι υπήκοος Ιράν. Είναι ομοφυλόφιλος και στη χώρα του σύχναζε σε πάρκο της Τεχεράνης, όπου πήγαιναν και άλλοι ομοφυλόφιλοι, και κάποιες φορές είχε υποστεί παρενοχλήσεις από τις αστυνομικές δυνάμεις. Δεν αποκάλυπτε τον σεξουαλικό του προσανατολισμό στο οικογενειακό του περιβάλλον και τον κοινωνικό του περίγυρο λόγω των δυσμενών κοινωνικών συνεπειών που αντιμετωπίζουν οι ομοφυλόφιλοι στο Ιράν. Τον Ιούνιο του 2006 τον συνέλαβαν αστυνομικοί στο ως άνω πάρκο και τον χτύπησαν με συνέπεια να υποστεί κώφωση στο αριστερό του αυτί, να έχει ουλή στο δέρμα και να πάσχει μέχρι και σήμερα από μετατραυματικό στρες. Τρεις ημέρες μετά τη σύλληψή του απέδρασε, με βοήθεια, από το δικαστήριο που είχε μεταφερθεί και αμέσως μετά εγκατέλειψε τη χώρα από φόβο για τη ζωή του. Εισήλθε στην Ελλάδα το 2006 και διατηρεί σχέση με Έλληνα πολίτη. Τελεί υπό κατήχηση στο χριστιανικό καθολικό δόγμα, χωρίς να είναι σίγουρος αν θα βαπτιστεί χριστιανός. Στις 25.09.2006 αιτήθηκε άσυλο στην Ελλάδα. Το αίτημα του προσφεύγοντος, το οποίο εξετάστηκε με την κανονική διαδικασία, απορρίφθηκε με την υπ' αριθμ. 95/56266 από 03.11.2006 απόφαση του Γενικού Γραμματέα του πρώην Υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Κατά της ανωτέρω απόφασης ο προσφεύγων άσκησε προσφυγή στις 05.04.2007. Η προσφυγή αυτή εξετάστηκε στις 3.9.2012 από την 3η Ειδική Επιτροπή Προσφυγών, επί της οποίας εκδόθηκε η εδώ σχολιαζόμενη απόφαση και η οποία δέχθηκε κατ' ουσίαν την προσφυγή, και αναγνώρισε ομόφωνα στο πρόσωπο του προσφεύγοντος την ιδιότητα του πρόσφυγα.

Decision & Reasoning: 

Στο Ιράν η ερωτική και σεξουαλική επαφή ανάμεσα σε άτομα του ιδίου φύλου είναι παράνομη, ενώ η ποινή για την επαφή μεταξύ δύο ανδρών είναι ο θάνατος. Το ιρανικό Συμβούλιο των Φρουρών έχει εγκρίνει το τελικό κείμενο ενός αναθεωρημένου Ποινικού Κώδικα, που δεν έχει ακόμα μετατραπεί σε νόμο. Σύμφωνα τόσο με τον παλαιό όσο και με το νέο κώδικα, και σε αντίθεση με το διεθνές δίκαιο, τα άτομα που έχουν καταδικαστεί και τους έχει επιβληθεί ποινή για «εγκλήματα κατά του Θεού» (συμπεριλαμβανομένης και της θανατικής ποινής) δεν μπορούν να τύχουν χάρης ή μετριασμό της ποινής τους.

Σχετικά με την εκτέλεση της θανατικής ποινής σε περιπτώσεις ομοφυλοφιλίας, η επιτροπή έκρινε πως είναι εξαιρετικά δύσκολη η συγκέντρωση πληροφοριών για υποθέσεις θανατικής ποινής που αφορούν ομοφυλόφιλους. Ωστόσο, σύμφωνα με πολλές πηγές όσοι κατηγορούνται στο Ιράν για σεξουαλικές πράξεις μεταξύ ομοφύλων εξακολούθησαν και το έτος 2011 να αντιμετωπίζουν παρενοχλήσεις και διώξεις. Ωστόσο, ανεξάρτητα από την εκτέλεση ή μη εκτέλεση της θανατικής ποινής για εγκλήματα σοδομισμού, η με εξαιρετικά δυσανάλογο χαρακτήρα πρόβλεψή της στον ιρανικό ποινικό κώδικα αποτελεί αναμφισβήτητα πραγματική απειλή και αποτελεί επαρκές στοιχείο για τη θεμελίωση του ότι η εκτέλεση της θανατικής ποινής στο Ιράν για το έγκλημα του σοδομισμού ξεπερνά τα όρια της απλής πιθανότητας.

Περαιτέρω, η μη εξωτερίκευση του σεξουαλικού προσανατολισμού του προσφεύγοντος προς αποφυγή όλων των παραπάνω, θα αποτελούσε και από μόνης της σοβαρή βλάβη του δικαιώματος στο σεβασμό της ιδιωτικής ζωής και το δικαίωμά του να μην υποστεί διακρίσεις.

HΕπιτροπή έκρινε ότι δε συντρέχει βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης του προσφεύγοντος βάσει αλλαγής θρησκευτικών πεποιθήσεων αφενός επειδή ο δεσμός του με το χριστιανισμό είναι ιδιαίτερα αδύναμος, αφετέρου επειδήδεν προέκυψαν στοιχεία, που να φανερώνουν ενδιάθετη κατάσταση (animus) ενστερνισμού, του Χριστιανισμού, ώστε ενδεχόμενη επιστροφή στη χώρα του να τον εκθέσει σε κίνδυνο από τις αρχές.

Outcome: 

προσφεύγοντος την ιδιότητα του πρόσφυγα.

Observations/Comments: 

1)      Κρίθηκε ότι το διαπιστωμένο μετατραυματικό στρες, μπορεί να εξηγήσει μικρής σημασίας αντιφάσεις στην αφήγηση του προσφεύγοντα.

2)      Κρίθηκε ότι, παρότι ένα τμήμα της ιστορίας του προσφεύγοντα παρουσίασε σημεία αναληθοφάνειας, η Επιτροπή έκρινε πως, καθώς το επίπεδο λεπτομέρειας της αφήγησης ήταν υψηλό και η ιστορία του παρουσίασε γενικά συνοχή, θα έπρεπε να του αναγνωρίσει το «ευεργέτημα της αμφιβολίας»

3)      Κρίθηκε ότι ανεξάρτητα από την εκτέλεση ή μη της θανατικής ποινής στην πράξη, η με εξαιρετικά δυσανάλογο χαρακτήρα πρόβλεψή της στον ιρανικό ποινικό κώδικα αποτελεί αναμφισβήτητα πραγματική απειλή και αποτελεί επαρκές στοιχείο για τη θεμελίωση του ότι η εκτέλεση της θανατικής ποινής στο Ιράν για το έγκλημα του σοδομισμού ξεπερνά τα όρια της απλής πιθανότητας.

4)      Κρίθηκε ότι η μη εξωτερίκευση του σεξουαλικού προσανατολισμού του προσφεύγοντος προς αποφυγή της δίωξης, θα αποτελούσε και από μόνης της σοβαρή βλάβη

5)       Αξίζει να υπογραμμιστεί η ιδιαιτερότητα ότι ο προσφεύγων όταν εξετάστηκε βρισκόταν στην φάση της κατήχησης σε άλλο δόγμα.

Σύνθεση Επιτροπής:

Α. Π. υπάλληλος Υπουργείου Εσωτερικών, Πρόεδρος

Σ. Π. εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες

Α.Μ.Π., νομικός, επιλεγμένος από το σχετικό κατάλογο που κατήρτισε η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου